ایشان وقتی اشتباهی از كسی می دیدند، هیچگاه مستقیماً نمی گفتند اشتباه كردی و می گفتند من از شما تعجب می كنم و بدین ترتیب مخاطب را متوجه كوتاهی یا اشتباه خود می كردند. ایشان هیچگاه از كلمات دستوری استفاده نمی كردند و عبارت خواهش می كنم را با تاكید بیان می كردند و میزان تاكید ایشان مخاطب را متوجه الزام و اهمیت مطلب می نمود.
هادی غنچه- مدیر عامل
